TALANG ALIKABOK

Pangkaraniwan ang tirik ng hatinggabi
sa talang iyon sa entablado, animo
oras ng pagsamba sa dambana
ng libog: libong gabi itong sambulat sa taynga’y
walang kamatayang Air Supply …
“making love out of nothing at all…’ ; pulandit
ng disco lights, sundot ng spotlight, kalikot
ng mga luwang mata, bintog ang ugat
sa kakagigil na wang-kata ni Daisy: rumarampa
walang takot, maharot na hiwagang lalabnot
sa kapal ng malapot na libog,
palutang-lutang, animo asngaw ng
alimuom ng nagtalik na init at ambong pawis
sa club: ang talang iyon, sa entablado ng
Stardust, tala ng ating panahon

At patuloy na manunuot sa kuyukot
awiting alipato ng libog: Oo nga
“..out of nothing..out of nothing at all”,
ka-dyuwet ang putok ng kamunduhang
walang tunog, sa madilim na sulok-sulok,
saksi sa laylay na dila ng mga hayok…
tulo-laway. Ay! di bago iyon
sa mata mong maamo, pekeng pilik-mata
- gabi-gabing pagnanasang masisikmura,
suklian ng ligaya, sa dambana ng mapaglarong dila,
supsop ang lollipop, ligid ng himod, pang-angat puwet,
bayag, tigas titing liyad: pagkat iyon ang tanging
hangad

ngunit wala, wala, wala iyon,
hanggang laplap ng dila lang iyon,
hanggang imahinasyon lang iyon,
himas sabay bitaw lang iyon,
parang sermon sa pulpitong
tipong kuskos sa muhon, sabi mo nga,
ng gusaling sambahan ng mga panatiko
(Stardust ang tawag duon)
Wala, wala, wala walang halaga iyon,
Halaga’y sinlakas ng tunog ng lagapak
sampal palad ng libo-libong salaping lapad.
Hindi. Hindi mahalaga iyon. “Walang hindi nalilinis
sa konting hugas, konting sabon.”

At humanda sila sa litanya pag nakipaggirian na:
(marami silang sumasamba, isa ang hilis
ng salaysay na piga sa puson): languin pa, higit
sa tama ng San Mig, sa iyong hapong-hapong
panaghoy: alagang anak sa pagkadalaga, apartment
nirerenta, inang tibihin dugo’ng sinusuka:
pag di kumagat - hamigin ang diyes prosyento
sa bawat palakpak may lagapak sa mesa
nektar na alcohol (“Putang-ina, bagal nitong
uminom! Malayo pa sa quota! Ala-una na, kulang pa
sa costume, make-up…pa-dyug-dyug na lang
kaya kay Manedyer?”)

“Love, VIP na tayo…type kita” Mga katagang habi,
katotohanan/kasinungalian, aywan hindi mo na alam
(sa tinagal nga namang mabuhay
sa pakikipagsapalaran, iisa lang ang katotohanan),
upang siya'y marahuyo, tapatan ang kahilingang
dasal ng laman Ngunit matagal mo nang habi iyon,
mga katagang iyon, labas-pasok sa tengang kawaling
rindi sa alkohol…sapagkat ano nga ang pakialam
sa kwento mong balabal sa suso at kiki, kahit ano’ng
habi’y di niya maisusuot, di bagay sa ligayang inaasam,
diyosa mong katawan.

Isang diyosa, dalawa, tatlo, apat, dalawampung
baka, sila, huling saltada sa madaling-araw,
nagmamadali, hinahabol ang paglagpak
ng buwang umaasang sasaluhin ng umaga -
umagang mapagsamantala, bubulatlat sa
pagliyad, kikikig sa bawat tuwad, iluluwa ang
langit bagamat may lambong ng maitim na ulap,
lahat ng galaw at kibot ng bawat himaymay
indayog ng susong namumurok,..tumutulo sa alindog…

Black-out. Impit na pagsabog
Ng mga tala sa dambana,
Masinghot, maubo sa alikabok
ng mga tala…isasaboy ka ng hanging
air-conditioned sa kaniyang kandungang
naninigas sa kapal ng barya,
itinakas kay mahal na pangako’y
pangkalakal ng bigas o kinurakot sa bayan
ni kongresman senador general VIP.

Ayun, ayun, ayun natumbok mo na
sa VIP room handang –handa na silang
umusok sa alikabok ng tala,
“.out of nothing at all”