E-Mail

1. Los Angeles, USA, 2009 Panahon ni Obama

Sa wakas, nakarating na ako sa LA, dito kina Kuya Rudy, Aircraft mechanic pala siya sa United Airlines, spitting-image ni Tiyo Amboy, oval ang mukha, straight na ang buhok na kinki, lalong halatang nakakalbo at pandak – hindi maipagkakamaling Kano. May ngiting salubong pagbati, sa tagal nga naman ng forty years, ngayon lang nagkita sa mata. Sikat si Kuya, panundo lang ang Merceds Benz sabay bidang hirap sila sa panahon ni Obama, dahil sa recession na laging trumpeta sa CNN, FoxNews - hirap na hirap diin pa niya lalo na’t  malapit nang  mag-retire sa susunod na taon.

Walang tigil ang butunghininga, walang-wala sila, hindi tulad nuon. Sa limang sasakyan sa garahe, Mercedes lang ang nailalabas,  madalas. Once a week ang Cadillac (gas-guzzler daw), Hummer (gamit ng anak  nag-aaral ng engineering), Porsche SUV (pag weekend  – taking It out for a spin daw in the country), RV (sa outing monthly). Naiisip bumili ng maliit na bahay, matipid daw ang maintenance kaysa mansiyon nila, kung saan parang dyolens silang tatlong betlog kakalog (kwartong assigned sa akin kasya ang apartment natin. Yung comfort room, kasinlaki ng kwarto ko. Sa dingding LCD TV ang nakabitin. Sa tabi, Ipod stereo– hehehehe luma ang boom box natin. Ito ngang laptop na MacPro nila ang gamit ko sa pag-email sayo e. Naka-Wi-Fi ang buong bahay!

Hinagpis nila hindi na mabuksan ang  centralized heating,  potable heating system na lang  sa bawat room; Si Ate Vi  stop muna ang shopping  sa Armani, Louie Vuitton,  Hugo Boss, sa mga tindahang makatisod - dila ang pangalan – umaasa na lang sila pag may sale …saan pa kundi sa Armani, Louie Vuitton, Escada, etecetera. 

Galante, nilibre ako sa MacDonalds! Ang burdyer nila lumiit pero dalawang burdyer per order  kasi naliliitan sila  sa serving. Nakakatawa sila. Maliit na sa kanila ang kasing laki ng burdyer dyan sa pilipinas na Mcdo. Tapos kwentuhan, iyon pa rin ang tapic naman, hirap sila. Para ba namang mamalimos ako ng dollar. Hehehe baka nga magpabaon ng sabon tuwalya at hand-me-down rubber shoes pagbalik ko dyan. Hindi na raw sa Europe sila magbabakasyon. The family has gone to a lot of places in the world, sila ang nagsabi nun.  Ang balak, suyurin  ang Middle East.  Kung gusto ko raw sumama sa summer, marami daw silang “miles”. Sabi ko’y wala akong balak mag-lala ng buhangin - hindi ako naintidihan hehe.

Pinipilit nga akong mag-TNT para duon na daw ako. Alam kasing hirap tayo dyan,  sabi ko nga paano mgagawan ng paraan. Siya daw ang bahala pero sa isip ko, mahirap na sa kanila ako tumira - kung yung kapatid nilang naiwan sa atin e ayaw bumalik sa kanila, ako pa? Baka alila-in pa ako, gawing gardener nila hehe.  I don’t know. We’ll see.

Daing na rin ang sakit ng mga tuhod at likod kaya ramdam na ang panahon ng pagreretiro. Pero ayaw umuwi ng pilipinas, sa Argentina  type manirahan. Maganda raw dun para sa mga nag-reretiro. Ewan hindi ko maintidihan kung ano pinagka-iba ng Srgentina sa Pilipinas. Di ba parehong bagsak ang ekonomiya ng dalawa? Worried sila sa health ng Tiyo Ogot at Tiya Curly dahil nga they are all in their 80’s pero ayaw mag pa-care home. They see themselves in them, kaya naghahanda na sila.

Siynga pala, si Tiya Lily, yung ina ni Ate Vi nasa care home na. May bali sa balakang, may emphysema kasi chain smoker. Sobrang payat daw. 

Sige. i'll stay with Kuya Rudy, mga dalawang lingo, tapos sa San Fo (tawag nila sa San Francisco dito) sa mga Tatay niya, kina Tiyo Ogot at Tiya Curly. 

Kailan daw ang dalaw nyo? Masarap ang resesyon dito!

2. San Francisco, 2009 Panahon ni Obama

Tiyo Ogot picked me up from the airport. Dala nya yung kabibili lang na Mercedes. Pinagyabang pa na 3-day old lang! 80 anyos na hambog pa rin. Sa bahay nila, may Hummer din,  tulad ni Kuya Rudy, may van at BMW. Biniro ko: iuuwi ko na yung BMW, nangiti, parang ayaw hehehe. Sandali: nagbayad ba sila ng inutang na pamashe kay Tatay nang mag-emigrate sila? Pakitanong nga kay Ate Ef nang masingil ko…ups wag na, baka  ipa-immigration pa ako hehe.  Ang tatay talaga, madaling maloko ng kamag-anak kaya namatay na poor pa rin.  

Maulan, kaya lalong malamig. Stay at home lang, di makalabas para mamasyal dahil masakit na ang rayuma ni Tiyo Ogot – wag daw tawagin siya Ogot, they call him August daw. Ngayon dinner, kumain kami ng steak na sinlaki ng pinggan (hindi ko maubos – ang kinagulat ko tinapon lang ni Tiya sa lababo). Dati raw mas malaki pa at makapal, sa bandehado ang serving nila pero dahil recession, tiis sa size ng plato. Pagkakain, nag-gitara ako! Sikat, Fender na orig, gitara daw ni Ricky na jazz guitarist pala sa banda sa LA. 

Umaga, more kwentuhan, sila muna ang pinagkwento ko. Ano naman ang maikukwento ko puro kamalasan sa Pinas? Hindi magandang balita yun sa kamaganak natin dito, baka sabihing hirap tayo dyan. Si Tiya Curly, busy everyday nag-aaral ng piano, nag-bo-ballroom dancing lessons. Ngayong umaga hindi sya pumasok kasi umuulan. maganda daw ang program ng government sa senior citizens, may mga activities sila for free -handicrafts, guitar lessons, cooking, knitting, may pakain pa. Kaya pag di sila makaluto, punta sila sa center .

Nang ako na, syempre, pinasgyabang ko na wala kang ginawa dyan kundi magpinta para sa one-man show mo (malalaman ba nila na labinlimang taon mo nang pinaghahandaan ang one-man show). Si Ate El, may bahay na sa FilInvest kahit solo kayod sa SSS. Ganun din si Kuya Gel, may naipundar ding maliit na bahay (sasabihin ko bang nagtirik lang ng barong-barong sa lupa ng may lupa, at sa akin umaasa, hehe). Sa akin naman e nagbabakasyon muna sa tindi ng trabaho sa Metrobank, and I promoted myself – VP na ako for finance! Kaso pina-review sa akin ang financial statements nya, buti na lang dumating si Ricky kundi buko!

Bitbit yung bago niya girlfriend. Sa Pasadena sya nakatira, about an hour drive. Bida ko, punta ako sa New York, nainggit! Claims he has never set foot in New York, hanggang New Jersey lang daw. (Hohoho this Mangyan is going places - Nuyok).

Republicans sila! Lalo na si Tiyo. Hindi raw kaya ni Obama ang recession, no experience like MacCain, Vietnam veteran and economist. Like Bush? Di ba huling balita dyan, bumagsak sa balong malalim ang economy ng States because of Bush’s policies. At ito pa, sa kanila galling ang balitang ito: yung bailout sa Citigroup, aba ay ibibili pala ng mga jetplanes for all the CEOs. masaya ano? Pero opposed ito ng marami. Sarap dito, feeling nila naghihirap sila dahil sa may recession pero mayaman pa rin. May recession ba? For a country in recession, they still live in luxury.

Pero sabi ni Tio ay surviving sila through their pension at bigay ng mga anak. Ito ngang laptop ni Tiya - Mac - bigay ni Ricky. Yung cable tv nila provided ni Rudy. Maginhawa ang buhay nila pero sa standard ng living dito, tipid sila dahil nga senior citizen na sila, hindi na kumikita. Nanganganib nga daw ang mga pension nila dahil sa stimulus plan ni Obama.

O sya hanggang sa muli  Hinihintay kayo na pumunta dito.